Astronomy Tower

Wil je een keertje wegsluipen voor een beetje rust, of misschien zelfs een romantisch avontuurtje? Dan is de Astronomy Tower de juiste plek. Maar vergeet niet, de Astronomy lessen vinden ook 's nachts plaats...

Ik was vreemd genoeg verbaasd geweest dat ze werkelijk mijn brief gelezen had na dat ik opnieuw was weg gelopen. En ze er nog mee akkoord gaat ook. Een grote opluchting valt hier bij van mijn schouders waardoor ik me meteen dat klein beetje beter voel in haar gezelschap. "Ik wil je iets laten zien." En voor het eerst neem ik in het openbaar een meisje haar hand vast. "Wat dan?" Vraagt ze nieuwschierig als ik door de gangen begin te lopen. "Het uizicht van de astronomy tower" raar kijkt ze me aan. "Het is donker, dan is de sterrenhemel gewoon..." nog steeds kijkt ze me vreemd aan. "Wat?" Brok ik geïrriteerd door haar blik. "Ik had gewoon niet verwacht dat jij" ik haal mijn wenkbrauwen omhoog. "Dat ik wat?" Ze haalt haar schouders op "laat maar." Ik zucht en besluit het ook gewoon te doen vanplaats verder door te vragen. Als ik de deur van de astronomy tower open worden we door twintig paar ogen vreemd aangestaard. Blijkbaar waren het derdejaars die op dit moment les hadden. Wat logisch gezien wel klopt. "Draco? Ariana?" De professor kijkt ons vragend aan. "Wat doen jullie hier?"

Het was zo'n lief en romantisch idee van Draco om naar de Astronomy Tower te gaan, maar wat een onaangename verrassing toen daar een klas was, met een leraar. Het was streng verboden de Astronomy Tower te betreden als je geen les had, zeker in de avond. De lerares keek ons ontzettend streng aan.
'Oh,' grijnsde ik. 'Ik dacht dat wij les hadden.'
'Jullie hebben niet eens samen les, dame en heer,' zei ze lerares streng. 'Nou, weet je wat, ik denk dat jullie een nachtje the Forbidden Forest mogen meemaken.'
Mijn ogen werden groot.
'We hebben toch niks gedaan?'
'Oh jawel. En Minerva had jullie vanochtend ook al zien vechten. Het wordt hoog tijd dat jullie eens leren wat de regels zijn. Professor Snape heeft altijd wel wat kruid nodig en dat mogen jullie speciaal vannacht voor hem halen. Ga nog maar even langs. En waag het niet om dit te negeren, anders zal het een schorsing worden. Begrepen?'
'Ja, professor,' zeiden we tegelijk.
Ik had haar nog nooit zo streng gezien en er tegenin gaan, had toch geen zin.

Fijn, perfect! Het lijkt wel een dag of het strafwerk komt van het ene na het andere alsof we een magneet lijken voor de leerkrachten die -zo lijkt het wel- het liefst afwachten tot we een zet doen waarbij ze ons kunnen betrappen en op de regels kunnen duiden om ons achteraf strafwerk te geven. Zoals ik Snape ken zal hij geen genade kennen maar toch kijk ik mijn soort van vriendin aan. "We kunnen ook niet naar hem gaan. Als hij het niet weet hoeven we geen strafwerk te maken. Of-" ik weet niet of dat plan wel zo slim was als ze er achter kwamen dat we de orders van een leerkracht hebben genegeerd. "Het is jou vader. Jij gaat met hem praten." Hoopvol kijk ik haar aan maar heftig schud ze haar hoofd. "Dan krijgen we alleen nog meer straf als ik er nog maar aan denk om dat te doen." Ik laat een diepe, geïrriteerde zucht. "Het is je vader!" Zeg ik op een best wel wat luidere toon. "Is het soms minder erg om dat te vragen als wanneer we ineens beiden in zijn kantoor staan om te vragen welke planten hij moet hebben? Omdat we zo dadelijk naar het verboden bos toe moeten?" Nog voor ze kan antwoorden gaat de deur van de astronomy tower achter ons open. "Meneer Malfoy, dwing me niet om met jullie mee te gaan. Ik kan nog steeds alles horen." Ik rol met mijn ogen. Misschien had ik wel wat stiller moeten praten of hadden we ons op zijn minst op een redelijke afstand van het lokaal moeten houden. "Goed" mompel ik "we gaan al." Ik jeem Ariana aan de hand mee om richting het kantoor van haar vader te gaan. "Je kunt nog steeds voor optie één gaan." Fluister ik haar toe, maar de leerkracht lijkt wel oren overal te hebben. "Laat me jullie niet meteen schorsen! Laat dat een waarschuwing zijn!" Klinkt de boze stem, luid roepend door de gang.

Ik wilde bijna zeggen dat Draco dit probleem zelf maar op moest lossen. Het was immers zijn idee om naar de Astronomy Tower te gaan en ik was echt niet van plan om alleen naar mijn vader te gaan en dan te vragen om de straf. Dat zou hem enkel bozer maken want dan leek het ook nog dat Draco mij het vuile werk liet opknappen. Dan zou hij nog veel meer tegen onze soort-van-relatie zijn.
'We gaan gewoon samen,' zei ik. 'We hebben beiden deze overtreding begaan en we verdienen blijkbaar straf.'
Ik rolde met mijn ogen.
'Oh, en als je denkt dat we morgen wel uit kunnen slapen, dan had je dat mis. McGonagall wilde ons nog een dagje extra laten nablijven omdat we weggelopen waren.'
Een zucht ontsnapte uit Draco's mond en we liepen naar het kantoor van papa.
Ik legde het verhaal uit, en zoals verwacht was papa woedend. Hij schreeuwde naar me en vertelde hoe erg ik over de scheef gegaan was.
'Jullie gaan de moeilijkste en meest zeldzame kruiden vinden. Ik word misselijk van jullie gedrag. Eerst Minerva die al verhaal komt halen over jullie twee en dan ook nog dit. Ik weet het goed gemaakt. De rest van de week hebben jullie kamerarrest. Blijkbaar hebben jullie een slechte invloed op elkaar en ik wil dat jullie elkaar buiten de lessen om niet zien. Duidelijk?'
'Papa, alsjeblieft!' zei ik. 'We zijn toch genoeg gestraft? Kamerarrest er ook nog bij, moet dat echt?'
Ik keek hem verdrietig aan en pakte de hand van Draco stevig vast. Optie een was beter geweest, dat sowieso.

Ik trok mijn wenkbrauwen op. Waarom hoor ik het nu pas dat McGonagall ons extra straf wilt geven? Het begint zich echt op te stapelen dat ik het gevoel krijg dat we tegen het einde van het schooljaar geen enkel vrije dag meer gaan hebben door al het strafwerk. "En wat als we ons niet houden aan de regel om de reet van de week in onze kamer door te brengen?" Venijnig kijk ik Snape aan. Ik had er werkelijk geen zin in en ik vroeg me af of hij dat eigenlijk wel kon opdragen om ons buiten de lessen om niet in het kasteel te zien rondlopen. "Schorsing." Zegt hij met een kille stem en draait zich om naar Ariana. "En dat geld even goed voor jou." Hij klinkt streng, wat betekend dat hij er echt serieus over is. "En nu" hij rommelt wat in de la van zijn bureau om vervolgens een stuk perkament aan Ariana te geven. "Dat zijn de kruiden die ik nodig heb." Ik wil het stuk perkament uit haar handen nemen om het eens te kunnen bekijken maar krijg een tik op mijn hand van Snape waardoor ik meteen mijn hand weer terug trek. "Aan jou vertrouw ik het niet toe." Fijn!

Ik keek papa aan.
'Doe maar die schorsing dan,' zei ik. 'Ik houd dat kamerarrest niet vol.'
Draco keek me verontwaardigd aan en probeerde me tegen te houden, maar ik wist dat ik papa in mijn greep had als ik zei dat ik een schorsing wilde. Dat was namelijk, afgezien van van school gestuurd worden, de ergste straf die een leerling kon krijgen en het feit dat "de dochter van Snape" zo'n straf zou krijgen, was natuurlijk niet goed voor zijn reputatie. Dit zag ik ook meteen in zijn ogen.
'Ariana, voordat ik je schors, ga je het op z'n minst proberen,' zei papa streng en hij gaf me een klap tegen mijn oor. 'Duidelijk?'
'Auw!' schreeuwde ik. 'Hoe durf je? Je eigen dochter slaan! Dat deden ze in het prehistorische tijdperk!'
Papa keek me aan en wilde weer uithalen, maar toen hij de tranen zag verschijnen, hield hij zich in.
'Sorry,' mompelde hij.
'Ik vergeef het je niet,' zei ik bits. 'Ik ga ook niks proberen. Sluit me maar op in de kerkers, het interesseert me echt niets. Ik wil jouw dochter niet meer zijn.'
Ik pakte Draco's hand vast en keek hem aan.
'Ik houd van je,' fluisterde ik en ik gaf hem een zoen op de mond waar mijn vader bij stond. Hij moest eens weten hoe weinig ik om zijn mening gaf.

Ik weet wel dat hij tot veel in staat zou zijn, maar het slagen van zijn eigen dochter? Snape snuift zijn neus. "Goed. Ariana" hij draait zich tot haar. "Geen kamerarrest" ik merk een glimlach op haar gezicht komen. Maar als hij zich tot mij draait vergaat het glimlachen bij mij. "Maar jij wel." Ik wil mijn mond open doen, om te zeggen dat het niet eerlijk is. Maar als je het langst de andere kant bekijk is het inderdaad nog een straf. Opnieuw zei ze die paar woorden tegen me, maar weer kon ik ze niet terug zeggen. Nog niet. Kwaad kijkt hij me aan. Waarschijnlijk omdat ik en zijn dochter... ik zou hem voor veel minder kwaad krijgen. "En verdwijn nu uit mijn zicht. Beiden!" Snauwt hij ons toe en voor Ariana nog een uitval durft te geven tegen haar vader sleur ik haar mee zijn kantoor uit. "Op zijn minst hebben we nog een nacht in het verboden bos samen." Zeg ik lichtelijk grijnzend. Al kan ik me wel duizend andere plekken in beelden waar ik op dit moment liever ben. "Of we kunnen er voor zorgen dat we niet gevonden worden." Vragend kijkt ze me aan en een grijns vormt zich op mijn gezicht. "We kunnen naar de geheime kamer gaan." Haar mond valt open. "Hoe..." ik leg een vinger op haar lippen om haar te doen zwijgen. "Daar zullen we niet gevonden worden."

De geheime kamer was het beste idee van Draco ooit. Zo hoefden we geen strafwerk te schrijven, niet naar the Forbidden Forest en Draco had geen kamerarrest.
'Prima,' fluisterde ik. 'Maar wel gaan we eerst eten inslaan. Ik weet niet hoe lang we daar blijven, maar zo verhongeren we niet.'
En dus liepen we naar de keukens waar we slechts enkele minuten moesten wachten voor een van de house-elfs ons eten gaf voor een hele week. Dan hadden we tenminste genoeg. Draco en ik wisten blijkbaar allebei waar de ingang was. Harry's avontuur van de 2e klas, was blijkbaar ook bij Draco aangekomen. Ik wist niet hoe het kon, maar vast omdat Draco altijd dicht bij Voldemort was, dat hij sisselspraak kon spreken. Hij opende de geheime kamer met gemak. Ik pakte zijn hand vast en we gleden via de buis naar beneden.