Great Hall

Als je honger hebt moet je hier zijn voor je ontbijt, lunch of diner. Ook is dit een goede ontmoetingsplek voor alle leerlingen en docenten.

De zomervakantie was voorbij, eindelijk. Niet dat ik het leuk vind om weer naar school te gaan, maar het is nu ook nirt om te zeggen dat mijn vakanties iets is om naar uit te kijken. Als eerst bestaan ze vooral uit vergaderingen, vooral sinds het moment dat Voldemort ons huis heeft benoemd als de plek om samen te komen. En sinds Snape mee een dooddoener is, is het dus ook niet aangenaam om hem bijna elke dag van de vakantie over de vloer te krijgen. Net zo min als zijn dochter, al heeft ze niets te maken met ons. Maar wat een vreselijk... ik zucht diep geïrriteerd, io ben nog maar net de school binnen of ze moeten nu al op hun tenen lopen om me niet tegen te krijgen.

Als ik me neer zet op mijn vaste plek, kan ik eerlijk gezegd al niet wachten tot het eten tevoorschijn komt en in de aanval te vliegen op de kippenboutjes en purree. "Draco" ik krijg van Zabini een vriendschappelijke klop op de schouder voor hij zich naast me neer zet. Eindelijk, een bekend gezicht! "Dus, jou zomer? Vijf meiden? Tien meiden?" Wiebelend met zijn wenkbrauwen kijkt hij me aan. "Houd je mond." Sis ik hem toe. Maar hij lacht, de enige dat het lef heeft om met me te lachen. "Buiten dat Snape kind, heb ik geen enkel andere meid gezien." Wat wil je dan ook, als je praktisch thuis word opgesloten omdat er altijd wel iets te besprekn valt. Sinds deze zomer staat the dark mark ook op mijn arm gebrand. En ik weet, dat wanneer Zabini me aankijkt hij zich afvraagt wat te reden is waarom ik mijn vrijheid net had. "Gewoon niet vragen." Mompel ik. "In ieder geval" vrolijk begint hij te vertellen dat hij wel ergens op vakantie is gegaan, waar de meiden helemaal geen last hadden schaars gekleed rond te lopen. Toch iemand van ons dat het naar zijn zin heeft gehad.

De vakantie is voorbij en de schoolperiode is weer aangekomen. Zin heb ik niet echt, want we gaan met een groep het laatste jaar in en dat word aanpoten.. Maar toch, geeft het wel een goed gevoel om mijn vrienden weer te zien.

Aangezien ik mijn spullen al op mijn bed in de slaapzaal heb neergezet, loop ik rechtstreeks naar The Great Hall toe. Het is al wel redelijk druk zo te zien. Meerdere tafels van de afdelingen zoals die van Zwadderich zitten vol met leerlingen. Zo zie ik Draco Malfoy al zitten omringt met vrienden en slaafjes. Ik werp hem een grauwe blik toe, maar stiekem met de hoop dat hij het niet ziet. Rustig loop ik naar de tafel van Griffoendor toe. Helaas waren er nog weinig leerlingen, die zullen vast nog wel aankomen dacht ik bij mezelf. Wel vraag ik me af waar me broers zich bevinden. George en Fred zullen vast wel onheil aan het uithalen zijn... en ik denk dat Ron bij Harry en Hermelien is. Ik ga aan de tafel zitten en pak mijn dagboek uit mijn tas erbij. Rustig begin ik te schrijven: Lief dagboek. Vanaf vandaag gaan we weer van start.. Het is nu nog rustig maar straks word het denk ik erg druk. Volgens mij zijn de Zwadderaars nu al hun zwade plannen aan het smeden.. Dit beloofd nog een leuk jaar te worden.

Ik gaapte overdreven toen ik de Great Hall in liep en me mentaal voorbereidde op het laatste jaar en dus ook het jaar met het meeste huiswerk. Ik keek rond in the Great Hall en zag mijn vader niet zitten aan de oppertafel. Eerlijk gezegd maakte me dat ook niet uit. Niet om half acht in de ochtend met de wallen onder mijn ogen en mijn zwarte haar dat totaal niet in model zat.
'Ariana, doe wat aan je uiterlijk!' zou hij direct snauwen. Dan deed ik brutaal terug dat hij zich niet met mijn uiterlijk moest bemoeien als hij er zelf uitzag als een zwerver die zich maar één shampoofles per jaar kon veroorloven en dan kon ik weer een weekje na school gaan werken op zijn kantoor. Ik wilde zo graag dat wij een relatie zouden kunnen opbouwen waarin we lieten zien dat we om elkaar gaven en dat we elkaar nodig hadden, maar dat zat er bij mijn vader niet in. Bij mij wel iets meer, moest ik toegeven, maar nog steeds niet uitzonderlijk. Maar toch, diep van binnen, wisten we dat we elkaar nodig zouden hebben. Altijd.
Ik keek naar de Slytherin tafel en ergerde me, enkel bij het zien van zijn rotkop, aan Draco Malfoy. Hij deed weer alsof hij speciaal was. Speciaal omdat hij Deatheater was. Ik walgde er echter van. Ik mocht erbij zijn van Voldemort, maar ik kon niets anders doen dan walgen. Iemand die zich zo graag wil aansluiten bij de duistere zijde... wat voor persoon was je dan? Gelukkig zag ik dat Ginny aan de tafel van Gryffindor zat. Ze was druk aan het schrijven en ik hoopte dat ik haar niet stoorde. Toen ze een laatste punt zette, keek ze naar me.
'Heb je een leuke vakantie gehad?' vroeg ik vriendelijk.

Nadat ik eindelijk klaar was met schrijven hoorde ik een bekende stem. De stem van Ariana. ''Hee!'' Ik stond op en gaf haar een knuffel, daarna ging ik weer zitten. ''Jaa opzich, we zijn met de hele familie naar Egypte geweest.. Het was hartstikke leuk, maar met Fred en George erbij.. Dan weet je het eigenlijk al wel''' Eventjes keek ik om me heen, ik had mijn broers nog steeds niet gezien.. Dat gaf me toch wel een raar gevoel op een of andere manier. ik draaide me weer terug naar Ariana. ''En hoe was jou vakantie?''

Zabini gaf me een stomp met zijn arm, waardoor ik bijna in mijn drinke wist te verslikken. "Doe even normaal, idioot." Snauw ik kwaad naar hem. Maar hij geeft me een knikje richting de tafel voor ons. "Is dat niet die Snape's meid?" Ik weet niet waarom ik op kijk, maar toch doe ik het. "Ja. En dan?" Ik richt mijn blik weer op mijn eten. Maar weet mezelf er op te betrappen dat ik haar af en toe eens aan kijk. "Doe toch normaal, ze is een verdomde halfbloed." Ik voel me betrapt als mijn beste vriend opnieuw spreekt. "Misschien dat ik dan eens goede punten krijg op toverdranken." Het komt er sarcastisch uit, maar Zabini grijnst breed. "Ik denk er nog niet aan." Maar hik blijft me aan kijken met die blik dat meer zegt dan woorden. Al moet ik wel eerlijk toegeven dat wanneer ik de tafel van Slytherin bezie, ons vrouwelijk schoon met het jaar slechter en slechter word. "Wat..." vragend kijk ik hem aan als ik merk dat hij het uitproest van het lachen terwijl hij met zijn wand beweegt. Een grote glimlach verschijnt er op mijn gezicht. Telkens wanneer Ginny haar beker probeerd te nemen schuift hij een andere kant op.

Op eens gaan mijn beker telkens heen en weer. Elke keer als ik hem probeer te pakken glipt ie weer weg. Ik kijk om me heen en zie dan dat Zabini bezig is met zijn wand. Zachtjes tik ik Ariana aan en ik fluister iets in haar oor. Onder de tafel doe ik met mijn wand een dubbelspreuk. Zo ben ik hier aan tafel en kan ik toch nog ergens anders heen want ik word pas weer zichtbaar als ik het zelf zeg. Ik loop weg van de tafel, stiekem geeft het een goed gevoel dat niemand me kan zien, onderweg pak ik een beker met water van een andere tafel mee en ga rustig maar stil achter Zabini staan. ''Die Weasleys zijn zo makkelijk in de grazen te nemen'' Hoor ik hem zeggen. Iets in me wou iets zeggen maar dat deed ik toch maar niet. In plaats daarvan hield ik de beker boven zijn hoofd en draaide hem om zodat al het water over het hoofd van Zabini ging. Snel ging ik terug naar de tafel van Gryffoendor, ging weer op mijn plek zitten en hief de spreuk op. Ariana en ik lachde ons kapot. ''Én zo doe je dat!'' en ik gaf Ariana een highfive

Het gebeurde echt van het één op het ander moment. Zabini zat nog eerst rustig zijn prank verder uit te voeren, terwijl we het uit brulde van het lachen en het andere moment zweefde er een glas water boven zijn hoofd, dat voor hij het maar al te goed besefte, over hem heen werd uitgepakt. "Wat, hoe deed ze dat?" Kwaad stond hij recht van tafel. Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog, een dubbelspreuk. Het is onmogelijk dat ze deze kent en toch! "Ik krijg haar nog wel." Brult hij kwaad en verschillende hoofden draaien zich om terwijl hij de great hall uitloopt in een vlaag van woede. Wemels, ze zijn net als onkruid; voor de mensen die niet beter weten, maakt wat onkruid niet veel uit. Maar voor de menaen met klasse, kun je ze beter zo snel mogelijk uitroeien. Ik steun met mijn twee handen op tafel terwijl ik recht sta en naar haar toe loop. "Wemel" sis ik kwaad. "Heb je daar serieus een spreuk voor nodig." Ik buig over haar schouder heen, grijp naar in één keer de hele kan met water, die vervolgens over haar heen word gekapt.

En nat was ik... zeik en zeiknat.. ''MALFOY!'' ik was boos, niet normaal boos. ''Hij had dat verdiend! Het was zijn verdiende loon!'' Ik geef hem een duw naar achter zodat hij tegen de muur valt. '''Ga lekker dat vriendje van je helpen Malfoy.. ik heb wel wat beters te doen'' Ik pak mijn wand erbij en tover me weer in droge kleding. Uit mijn ooghoeken zag ik Malfoy lachend weglopen. Ik keek Ariana aan die hem weer nakeek. ''Je gaat me toch niet zeggen dat je een oogje hebt op hem hea?'' Ik zag dat Ariana weer naar mij toe draaide. Rustig ging ik zitten. ''Ik krijg hem nog wel. Eens een Weasley altijd een Weasley. En onze familie is erg goed in terugpakken''

Ik kan alleen maar met een grote grijns toe kijken wanneer ze drijf en drijfnat is. "Waarom zo boos, Wemel?" Ik gier het bijna uit van het lachen. "Ze zeggen dat jullie thuis geen dak hebben. Dan ben je het toch normaal om nat te worden." Ik voel mijn ogen glinsteren van het plezier dat ik hier aan beleef. Kwaad geeft ze me een duw. Normaal zou ik boos worden, in de verdediging schieten maar dit heeft mijn dag zo goed gemaakt dat ik niet anders kan dan lachen. Wanneer ik, nog steeds lachend the great hall uit loop, opzoek naar Zabini hoor ik haar zeggen dat ze me nog wel eens een keertje terug zal pakken. Wel, dat zullen we nog wel eens zien dan.

Ik heb al zo mijn ideetjes wat ik ga uithalen met hem. Maar daar heb ik mijn broers voor nodig, anders kan ik die materialen niet krijgen... Ik kijk om naar Ariana. ''maar, je hebt nu nog steeds niet verteld hoe je vakantie was'' en ik kijk haar glimlachend aan

Als we net The great hall willen binnen lopen, komt Draco er uit, met misschien één van de grootste grijns op zijn gezicht dat ik in tijden niet heb gezien. "Wemels" lacht hij vol plezier. Onze wenkbrauwen schieten de lucht in als we hem aankijken, om vervolgens elkaar een blik te gunnen. Schouder ophalend lopen we de zaal binnen. Het rode haar valt meteen op en we zetten ons neer over ons lieftallig zusje. We hebben grootste plannen met haar! Ze is de perfecte kandidaten om in onze voetsporen tw treden wanneer wij hier niet meer zijn. Met een beetje van onze opleiding komt dat helemaal goed. En dat brengt me ineens op een idee. 'Wemels fopopleiding!' Aan de blik van Fred te zien merk ik dat hij ook net die gedachten heeft. "We zagen Malfoy. In een goede bui." Misschien dat hun weten wat er is gebeurd. Hij is nooit in een goede bui!

Eindelijk waren mijn broer er ook, en ik begin ze uit te leggen wat er is gebeurd. ''Nou, Zabini dacht een grap uit te halen bij mij.. En ik ging doormiddel van een dubbelspreuk een grap uithalen bij hem.. En toen heeft Draco dus een hele kan met water over me heen gegooid..'' Mijn broers keken elkaar verbaasd aan. ''Jij en een dubbelspreuk?'' zeiden mijn broers in koor. ''Jaa, ik leer nog eens wat van jullie.. Maar dus, Daarom was Malfoy in een goede bui..'' ik keek mijn broers aan.. ''Ik heb jullie hulp nodig met het terugpakken van hem..'' Ik zie een grote grijns opkomen bij Fred en george ''De strijd tussen de Weasleys en de Malfoys is officieel begonnen''

'Hoo,' zei ik toen Ginny dat voorstelde aan Fred en George. 'Ja, hij is een eikel eerste klas, maar ik denk dat ik dit goed kan oplossen.'
Dat was wellicht niet per se zo, maar ik wilde Ginny graag steunen. Toen Malfoy die opmerking maakte, had ik hem willen villen, maar ik was te laat. Ik had me de hele zomer mateloos geërgerd aan Malfoy, maar er was in ieder geval een pluspuntje: ik wist precies waar hij wel en waar hij niet tegen kon.
'En mijn vakantie was trouwens vreselijk,' zei ik. 'Ik ben blij dat ik terug ben want nu hoef ik gelukkig niet hele dagen te spenderen in Malfoy Manor, waar iedereen Voldemort behandelt als een koning en waar house elfs worden ingezet om alles te doen waar je zelf te lui voor bent. Nee, zo ziet mijn leven er later niet uit.'

Grijnzend kijken we ons zusje aan. Dat is nu eens een chte Wemel. In plaats van terug te kruipen en te zeuren over wat hij gezegd heeft, gewoon kei hard terug vechten. "Je broers zijn je graag tot je dienst!" Klinkt het in koor en zowel bij mij als bij Fred komt er een grote, ondeugende glimlach op ons gezicht. "Wat dan?" Vragend richten we ons tot Ariana. Uit de verhalen van Ginny zou ze een goede vriendin zijn van haar. Dus volgens mij is ze ook wel te vertrouwen. Maar dat sluit niet buiten dat wij haar er mee maar al te graag willen hebben. En het valt me ook maar moeilijk te begrijpen dat zei een beter plan heeft dan één van ons drieën. En het feit dat ze een favoriete leerling van haar vader zou aanvallen. Ik kan me niet voorstellen dat hij er mee akkoord gaat. Het heeft me al lang geduurd om te ondervinden waarom ze hier zit en niet in Slytherin. Maar in het verloop van tijd hebben we ontdekt dat dit de perfecte plaats is voor haar. "Wat stel je voor" in afwachting tot een meesterplan; wat het wel moet zijn als ze ons wilt over treffen kijken we haar aan. Als er al iemand het recht heeft Ginny te plagen, dan zijn wij de enige personen. En niet dat we het doen. Ze zou ons gewoon met alle plezier terug te grazen nemen. Ron in tegendeel, hij irriteert zich er mateloos aan, waardoor hij een leuker slachtoffer is. Het is ook altijd Ginny geweest die af en toe met een fantastisch master plan aan kwam kloppen. Of gewoon lekker met ons mee deed. En toch, leek zei nooit in de problemen te geraken bij moeder. Misschien hebben we wel les nodig bij haar.

'Nou,' begon ik toen drie personen me aankeken, afwachtend op mijn meesterplan. 'Draco vindt het vreselijk als hij gekleineerd wordt of als hij als minderwaardig gezien wordt. Wat nou als, en dat is jullie taak, Fred en George, jullie een leraar dwingen Draco te behandelen als een wrakstuk en alle Gryffindors juist voor laat trekken?'
Ik vouwde mijn handen in elkaar en keek genieipig naar mijn vrienden.
'En wat als die leraar nou juist papa zou zijn?'

''Hmm... Het is opzich wel een goed plan om mee te beginnen.. maar hoe wil je dat voor elkaar krijgen bij je vader?'' Even keek ik naar mjin broers, en van hun gezichten af te lezen zijn ze druk aan het nadenken. ''Wij als Weasleys gaan dat nooit voor elkaar krijgen'' al zou het me wel betere cijfers geven als Snape ineens zich naar de gryffoendors keerde.. maar toch.. Snape en goed? Dat geeft me een raar gevoel

Ik liep the Great Hall in en haalde mijn hand nog een keer door mijn haar, waardoor de gel aan mijn hand bleef plakken. Nonchalant veegde ik mijn hand af aan mijn broek en lachte ongemakkelijk naar de meisjes die mij aangaapten. Die goede eerste indruk die ik moest maken, liep al een beetje in het water. Ik ging aan de tafel van Gryffindor zitten, waar de Sorting Hat mij had ingedeeld. Een roodharig meisje keek me aandachtig aan. Zo erg dat ik er een beetje nerveus van werd.
'Is er iets?' vroeg ik onbeleefder dan bedoeld. 'Ik bedoel - hoi. Hoe heet je?'
De communicatie in the Verenigd Koninkrijk was zoveel anders dan in Bulgarije, waar ik naar de school Dumstrang ging. Ik bekeek haar aandachtig en ze was echt heel mooi. Rode, lange haren en sproetjes in haar gezicht. Ik glimlachte en keek haar aan, recht in de felgroene ogen.

Ariana die weg is... mijn broers die druk aan het beraden zijn hoe ze Malfoy terug konden pakken... Perfect, daar zit ik dan weer alleen. Ik kijk een beetje om me heen en zie dan een onbekende jongen binnen lopen en dat hij aan de Gryffoendor tafel gaat zitten. Ik heb hem nog nooit eerder gezien.. Zou hij nieuw zijn? Hij is best knap met zijn zwarte haren.. maar ik denk wel van buitenlandse afkomst. 'Is er iets?' vroeg hij wat onbeleefd aan mij. Shit, ik zat hem aan te staren zonder dat ik het zelf in de gaten had.. Gelukkig herstelde hij zichzelf al gauw. 'Ik bedoel - hoi. Hoe heet je?' vroeg hij snel daarna. Awhh.. wat schattig, Hij heeft z'n leuk accent! Dat past wel een beetje bij hem. ''Ehm.. Ik Eh..'' Ja Weasley zo kom je niet ver bij een jongen... ''Ehh. Ik ben Ginny.. maar ze noemen me ook wel de vrouwelijke Weasley'' zei ik tegen hem, niet wetend of ik dat misschien wel had moeten zeggen. ''En ehm.. Wie ben jij? Ben je nieuw?'' vroeg ik nieuwsgierig aan hem. Intussen begon ik met mijn haar te spelen, wat ik normaal nooit snel doe.. Wacht? Waarom begin ik met mijn haar te spelen!?

Gelukkig, het meisje leek even nerveus als ik was.
'Ik ben nieuw hier, inderdaad,' zei ik. 'Ik zat op Durmstrang maar mijn vader kreeg werk voor het Ministery in Londen dus toen moesten we wel mee verhuizen. Wel wennen hoor, hier zo.'
Ik glimlachte toen ze abrupt stopte met het spelen met haar haren.
'En mijn naam is trouwens Noah. Noah Martinez.'
Ik dacht even na, maar wist toen weer een vraag te bedenken.
'Vrouwelijke Weasley, wat moet ik me daarbij voorstellen?'
Ik gaf mezelf een houding door een broodje te pakken en daar op een treuzelig tempo confituur op te smeren.

Noah Martinez schreef:Gelukkig, het meisje leek even nerveus als ik was.
'Ik ben nieuw hier, inderdaad,' zei ik. 'Ik zat op Durmstrang maar mijn vader kreeg werk voor het Ministery in Londen dus toen moesten we wel mee verhuizen. Wel wennen hoor, hier zo.'
Ik glimlachte toen ze abrupt stopte met het spelen met haar haren.
'En mijn naam is trouwens Noah. Noah Martinez.'
Ik dacht even na, maar wist toen weer een vraag te bedenken.
'Vrouwelijke Weasley, wat moet ik me daarbij voorstellen?'
Ik gaf mezelf een houding door een broodje te pakken en daar op een treuzelig tempo confituur op te smeren.

''Aah Durmstrang, velen verhalen over gehoord! Leuk dat je dan nu hier op school zit'' en ik keek hem lachend aan. Zijn naam... het past allemaal bij het plaatje.. zo perfect..misschien iets te perfect.. Hij vroeg wat ik bedoelde met vrouwlijke weasley.. oke dar gaan we.. ''Nja dat is een lang verhaal heb je even?'' Ondertussen dat hij wat eten begon te maken begon ik aan mijn verhaal. ''Nou.. We zijn dus met zijn 9e thuis, waarvan 7 kinderen: Bill, Charlie, Percy, de tweeling Fred en George die je denk ik nog wel vaker gaat zien met hun grappen en grollen.. Dan heb je Ron en dan ik.. Ik ben de jongste en het enige meisje als kind zijnde.. Daar komt dat dus vandaan.. Ook zijn we allemaal gingers.. daar staan we om bekend en zo zijn we makkelijk te herkennen hahah'' Ik lachte om mijn eigen grap, maarja.... iedereen maakte die. ''Maar, hoe bevalt het je hier op school?''

Ik lachte om Ginny's verhaal. Ze praatte aan een stuk door, maar dat vond ik juist leuk aan haar.
'Enige meisje dus? Hoe komt het dan dat jij dan toch zo op een meisje lijkt en er niet jongensachtig uitziet?' vroeg ik als poging tot flirten, hoewel het meer leek alsof ik me afvroeg waarom ze geen jongen was.
'Ja, het is oké hier. Ben er sinds gisteren. Het lijkt me wel leuk hier, alleen volgens mij doen ze alsof ze hier streng met de regels omgaan, maar dat het in feite reuze meevalt, als ik sommige leraren zie. Op Durmstrang was dat toch heel anders.'
Ik glimlachte zwakjes.
'Hoe zijn de lessen?'

Noah Martinez schreef:Ik lachte om Ginny's verhaal. Ze praatte aan een stuk door, maar dat vond ik juist leuk aan haar.
'Enige meisje dus? Hoe komt het dan dat jij dan toch zo op een meisje lijkt en er niet jongensachtig uitziet?' vroeg ik als poging tot flirten, hoewel het meer leek alsof ik me afvroeg waarom ze geen jongen was.
'Ja, het is oké hier. Ben er sinds gisteren. Het lijkt me wel leuk hier, alleen volgens mij doen ze alsof ze hier streng met de regels omgaan, maar dat het in feite reuze meevalt, als ik sommige leraren zie. Op Durmstrang was dat toch heel anders.'
Ik glimlachte zwakjes.
'Hoe zijn de lessen?'

Ik moest lachen om zijn flirtpoging, die ik wel in de gaten had. ''Als enigs meisje moet ik het meisjes zijnde toch wel in stand houden hea haha'' ik zag dat hij ook lachde. Hij vertelde hoe hij het hier op school vind nadat hij aan was gekomen, al was dat nog maar een dag. ''Ze zijn hier redelijk makkelijk, Maar dat ligt inderdaad aan welke leraar je hebt bij de lessen of tegen komt in de gangen. Zo zou ik als ik jou was Snape ontlopen... Daar wil je geen bonje mee'' Ik merkte dat ik weer eens te veel praten, maar ik denk dat hij het niet erg vind anders had hij het waarschijnlijk al wel gezegd. '''Hoe zijn de lessen hier? Nja, ligt aan welk vak en ook weer aan welke leraar... Maar verder zijn de lessen best makkelijk als je goed op let en er gebeurd altijd wel wat tijdens de lessen'' zei ik glimlachend naar hem.

Ik had me, vreemd genoeg, met Fred een tijdje stil gehouden; buiten de blikken die we af en toe naar elkaar trokken, wanneer er een vreemde jongen bij ons aan tafel had gezet. Blijkbaar had hij alleen maar oog voor detail, voor het schoon hier aan de tafel, ons kleiner zusje. Het is al een hele uitdaging dat we die hele tijd niets hebben gezegd en alleen maar hebben zitten toe kijken. En blijkbaar was het hem zelfs gelukt dat Ginny vergeten was dat ze gezelschap had van ons. "We moeten iets doen, George." Fluistert Fred me in het oor. Dat klopt, we moeten inderdaad iets doen, Fred. "En wat zijn je bedoelingen met haar?" De woorden vlogen me praktisch uit de mond. "En jullie zijn..." in de tussen tijd had Ginny een hand voor haar gezicht geslagen. Blijkbaar was ze echt helemaal vergeten dat we er nog waren en hij schoot zijn ogen langst ons heen. "We willen weten wat je met ons zusje van plan bent." Was hij nu zo dom dat hij niet kon zien dat we familie waren? Terwijl ze daar net nog praktisch onze hele geschiedenis van de Weasleys bloot heeft gegeven.

Ik haalde mijn handen voor mijn gezicht vandaan en keek van mijn broers terug naar Noah. ''Dat... Zijn dus mijn broers; Fred & George.. De grappen en grollenmakers van deze school'' en ik keek een beetje ongemakkelijk naar Noah. Niet dat ik me voor me broers schaam... Maar in het bij zijn van een andere jongen zijn ze zo... beschermend, wat te begrijpen is. Ik draaide me even terug naar mijn broers. ''Zullen we anders over n half uur afspreken in de leerlingenkamer?''