Hogwarts Hallways

McGonagall die ons de stokken teruggaf? Weinig kans. Maar goed, het was het proberen waard. Zo kon ik me tenminste verdedigen tegen die Slytherins, dat zou zij ook moeten begrijpen. Ik zuchtte en stond op. Ik pakte de hand van Draco vast, gaf hem een zoentje op zijn wang en liep mee naar het kantoor van McGonagall.
'Ik vraag het,' zei ik resoluut.
Ik wilde niet zeggen dat mijn band met McGonagall nog goed was na alles wat er was gebeurd, maar ik kon het sowieso proberen. Draco maakte al helemaal geen kans. Ik klopte op de deur en liep schoorvoetend naar binnen, met Draco achter me.
'Ariana en Draco?' zei McGonagall streng. 'Wat doen jullie hier?'
Ik beet op mijn lip.
'Ik vroeg me af of Draco en ik onze toverstok terug mogen,' zei ik zacht, maar verstaanbaar. 'We hebben onze grote straf toch al gehad...?'
Ze dacht duidelijk na.
'Professor, alstublieft. Ik heb iets nodig om mezelf te verdedigen. Ik ben vandaag mishandeld door de Slytherins en volgeschreven met scheldwoorden op mijn voorhoofd en ik kon niks doen.'
Ik kreeg een brok in mijn keel.
'Alstublieft,' smeekte ik haast.

Ze bleef ons voor minuten lang aankijken zonder een woord te zeggen. Haar ogen keken ons ijzig aan van over haar brilletje. En net toen ze iets wou zeggen schoot ik in actie. Misschien dacht Ariana wel dat zei de beste kans ging maken hier voor. Maar ik dacht er anders over; als ze berouw opmerkt van mijn kant, kan ze toch niets anders doen? Het is te tellen op één hand hoe vaak ik mijn excuses heb aangeboden. "Wil je nog iets zeggen, Meneer Malfoy?" Hoofdschuddend kijkt Ariana me aan dat ik mijn mond moet houden. Alsof ze verwacht dat ik het weer helemaal ging verpesten en een te grote mond zou gaan opzetten. "Het spijt ons." Ariana haar ogen werden groot en voor even merk ik bij McGonagall ook de verbazing op. "We zijn fout geweest, ontzettend fout-" wat moet ik verder gaan zeggen? Maar McGonagall lijkt op het puntje van haar stoel te zitten, hangend aan mijn lippen. "Ga verder, Meneer Malfoy." Haar stem klinkt al een hoop vriendelijker en ik weet dat ik de juiste keuze heb gemaakt dit te doen. "Maar we hebben al veel straf ondergaan. We hebben het zonder gejammer en tegenstribbelen aangenomen. En nog zo pas geleden is Ariana aangevallen geweest door mijn afdeling. Snape-" "Professor Snape" corrigeert ze me. "Snape heeft haar onrechtvaardig behandeld" ik weiger hem nu nog professor te noemen. "En ze kon niets doen, haar verdedigen kon ik ook niet. Dus, mogen we onze stokken terug, professor?" Ze keek misschien wel vol bewondering. En het feit om Snape geen professor te noemen en haar wel was misschien wel mijn slimste zet van al geweest. "Ik ben verbaasd, op een goede manier, Meneer Malfoy" ze opent haar lade en steekt vervolgens onze stokken naar ons uit. "Laat ik dit geen twee keer hoeven te doen." We schudden ons hoofd, bedanken haar en lopen het lokaal uit.

'Draco!'
Ik gaf hem een knuffel en drukte hem dicht tegen me aan. Hij liet me los en ik keek hem aan, tot ik me niet meer kon houden en hem een zoen gaf, midden in de gang. En hij zoende terug. Zijn bleke huid, zacht, koud, maar zo aantrekkelijk... ik wilde hem zoenen, met hem naar bed, zijn shirt uittrekken en hem aanraken. Maar ik wist dat het niet kon omdat hij niet wilde. Nog niet. De eerste keer was zo fout afgelopen dat we daar beiden een trauma aan hadden. Maar nu hadden we al zoveel meegemaakt en al geen ruzie meer gehad voor een lange tijd... ik was er wel klaar voor. Ik keek Draco aan met een veelbetekende blik en vroeg me af of hij wist wat ik wilde. Zachtjes streelde ik zijn wang terwijl ik zag hoe hij nadacht.
'Je bent zo mooi als je nadenkt,' grijnsde ik.

"Zullen we misschien-" net toen ik wou vragen of we ergens een afgezonderd plekje zouden gaan zoeken en de rest van de dag over te slaan zag ik mijn vader in de verte. Het moment dat ik Ariana mee trok de hoek om zodat hij ons niet zou zien schoot het me te binnen dat ik hem nog niet zo lang geleden een brief had moeten schrijven en dat waarschijnlijk de aanleiding is van zijn bezoekje op Hogwarts. "Dat was toch-" ik houd mijj hand voor haar mond en knik. "Kom" ze neemt me bij de arm en neemt me terug mee de gang op. "Wat ga je doen?" Ik wil niet verder gaan, bang dat hij me zou zien maar toch volgen mijn benen haar. "Ik wil weten wat er gezegd gaat worden. Jij niet dan?" Verward kijk ik haar aan. Heeft ze wel enig besef hoe ernstig dit is? We zien hem nog net het lokaal van Snape in lopenterwijl de leerlingen naar buiten stormen. Bij het zien van mijn vrienden zucht ze als ze deze kant opkomen. "LLaten we het maar gewoon voor wat het is." Maar nu schud ik mijn hoofd en houd haar tegen nog voor zw weg loopt. Als ik de confrontatie aan moet gaan met mijn vader, moet zei dit maar doen. "Je meent het toch echt niet" de verbazing in Zabini's ogen is zichtbaar als hij stopt wanneer ze ons passeren. "Heb je nog commentaar?" Mijn wand was zichtbaar onder mijn gewaad zodat ze konden zien dat ik deze weer had. "Laat maar." Zegt hij zacht en richt zijn blik terug op mij voor hij weg gaat. "Zie, zo erg is het niet." Bedenkelijk kijkt ze me aan. "Alleen maar omdat jij er bij was."

Draco ontkende het niet. Papa zag ons net niet toen hij de deur van het lokaal dichtdeed en Lucius verwelkomde. Als een speer gingen Draco en ik voor de deur zitten, in stilte en onze hartslagen gingen tekeer; we waren zo benieuwd wat Lucius zou zeggen.
'Hij heeft met jouw dochter verkering?!' begon Lucius bijna schreeuwend. 'En je hebt dat toegelaten?'
'Zeker niet,' zei papa streng. 'Maar het zijn pubers. Ze doen van alles wat niet mag. Ze zijn streng gestraft, hopelijk zien zij nu in dat niets meer getolereerd wordt.'
'Je doet je best niet!'
Lucius sloeg met zijn vuist op een tafel.
'Heb je dan geen idee wat er gebeurt als die twee samen zijn?!'
Ik keek Draco fronsend aan, maar hij haalde zijn schouders op.
'Ik weet het,' zei papa kalm. 'Dat mag niet gebeuren.'
'Wat ga je eraan doen?!'
'Ariana heeft kamerarrest. Zij komt niet meer naar beneden voor een maand en Draco moet nablijven voor een week.'
'Dus als we haar nu gaan opzoeken boven, zit ze in de slaapzaal?'
'Nee,' zei papa minzaam. 'Ze heeft nu les.'
'Wat heeft het dan voor zin?!' riep Lucius boos. 'Zo zien ze elkaar toch nog elke les?'
'Ik vind haar lessen ook belangrijk,' zei papa. 'Ze blijft mijn dochter.'
'Daar gaat het niet om!' zei Lucius boos. 'Ze mogen elkaar niet meer zien. Verbied haar alle lessen en laat het eten bij haar bezorgen drie keer per dag. Ze heeft overtredingen genoeg begaan.'
Ik beet op mijn lip.
'Draco heeft net zulke erge dingen gedaan,' zei papa zacht. 'Hij verdient dan dezelfde straf.'
'Goed,' zei Lucius. 'Het belangrijkste is dat ze elkaar nooit meer zien. Laat ze uit elkaar groeien en zorg voor een verbod op alles waarbij ze elkaar kunnen zien.'
Papa zei niets, maar volgens mij knikte hij.
'Dan ga ik nu,' zei Lucius. 'Tot snel.'
Zo snel als we konden, renden Draco en ik weg. We liepen naar de bovenste verdieping en gingen naar the Room of Requirement.
'Hier zijn we veilig,' fluisterde Draco. 'Voor even.'
Ik knikte en liet me zakken in een zitzak.
'Wil je me?' vroeg ik zachtjes. 'Het is misschien de enige kans dat we elkaar nog zien. Moeten we die goed benutten?'
Ik beet op mijn lip en keek Draco aan.